Wzorzec FCI nr 342/05.06.2009
OWCZAREK AUSTRALIJSKI (FCI 342)
(AUSTRALIAN SHEPHERD)
KRAJ POCHODZENIA: USA
DATA OPUBLIKOWANIA OBECNEJ WERSJI WZORCA: 26.03.2009
UŻYTKOWOŚĆ: Pies pasterski i gospodarski.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 Psy pasterskie.
Bez prób pracy.
POCHODZENIE: Chociaż na temat pochodzenia owczarka australijskiego
istnieją rozmaite teorie, to można uznać, że rasa w tej postaci, w jakiej znamy ją
dzisiaj, powstała wyłącznie na terenie Stanów Zjednoczonych. Nazwa jej
powstała poprzez skojarzenie z przybywającymi do USA w XIX wieku z
Australii owczarzami, pochodzącymi z Kraju Basków.
Owczarki australijskie stały się popularne dopiero po II Wojnie Światowej,
kiedy to w modę weszły pokazy jazdy westernowej, urządzane przy okazji
wystaw koni i rodeo, i chętnie pokazywane w telewizji i filmie.
Wszechstronność i łatwość szkolenia uczyniły z owczarków australijskich
użyteczne i popularne psy farmerskie, a ich rozwój jest zasługą hodowców bydła
i owiec, którzy potrzebowali psów wszechstronnie użytkowych, inteligentnych,
o silnym instynkcie pasterskim. Poza zaletami charakteru wielu zwolenników
zjednuje owczarkom australijskim ich uroda.
Choć psy te są nadzwyczaj różnorodnie umaszczone, to wszystkie odznaczają
się nadzwyczajnym przywiązaniem do swoich rodzin. Wszystkie te zalety
zapewniają rasie stałą i rosnącą popularność.
WRAŻENIE OGÓLNE: Owczarek australijski jest psem harmonijnie
zbudowanym, średniego wzrostu i kośćca. Rasa ta odznacza się znaczną
różnorodnością umaszczeń, z których wybierać można według indywidualnego
gustu. Są to psy o żywym temperamencie, chętne do współpracy z właścicielem,
szybkie i sprawne, dobrze umięśnione i dość solidnie zbudowane, ale nie
ciężkie, o sierści średnio długiej i grubej. Ogon cięty lub naturalnie krótki.
WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia, mierzona od najbardziej wysuniętego
do przodu punktu mostka do guza siedzeniowego, jest nieco większa od
wysokości w kłębie. Budowa solidna, kościec średnio masywny.
Pies ma mieć wyraźny wyraz płci, ale nie może być ciężki,
suka zaś nie powinna odznaczać się lekkim kośćcem.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Owczarek australijski jest inteligentnym
psem roboczym, odznaczającym się silnym instynktem pasterskim i
stróżowania. Wytrzymały, może pracować cały dzień. Jest opanowany, z natury
łagodny , nieskłonny do awantur. Przy pierwszym spotkaniu może wykazywać
trochę rezerwy.
GŁOWA: O czystych liniach, mocna i sucha. Wielkość proporcjonalna do
tułowia.
MÓZGOCZASZKA:
CZASZKA: Płaska lub nieznacznie wysklepiona. Guz potyliczny może trochę
widoczny. Długość równa szerokości.
STOP: Umiarkowany, ale wyraźny.
TRZEWIOCZASZKA:
NOS: Psy niebieskie marmurkowe i czarne mają czarny nos i wargi; psy maści
rudej marmurkowej i czekoladowej – czekoladowy. U marmurków
dopuszczalne są niewielkie różowe plamki na nosie, ale nie mogą one zajmować
więcej niż 25% jego powierzchni u psa powyżej roku życia. Jeśli tak jest, to jest
to duża wada.
KUFA: Tej samej długości, lub nieco krótsza od mózgoczaszki. Linie górne
kufy i mózgoczaszki równoległe; przedziela wyraźny, ale nie za mocny stop.
Kufa nieznacznie zwęża się ku nosowi i jest na końcu zaokrąglona.
UZĘBIENIE: Komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym, dopuszczalny
cęgowy. Zęby białe i mocne.
OCZY: Brązowe, niebieskie, bursztynowe w różnych odcieniach i
kombinacjach, także różnobarwne i cętkowane. Kształtu migdała, ani wypukłe,
ani zapadnięte. U psów niebieskich marmurkowych i czarnych powieki czarne,
u czekoladowych i rudych marmurkowych – czekoladowe. Wyraz ożywiony,
bystry i inteligentny, spojrzenie czujne i przyjazne.
USZY: Trójkątne, średniej wielkości i grubości, wysoko osadzone. Gdy pies
jest czymś zainteresowany są podniesione i załamane ku przodowi lub na boki,
w kształcie płatka róży.
SZYJA: Mocna, średniej długości, lekko łukowato wygięta, płynnie
przechodząca w łopatki.
TUŁÓW:
LINIA GÓRNA: Grzbiet od kłębu do guza kulszowego równy, mocny i prosty.
ZAD: Lekko ścięty.
KLATKA PIERSIOWA: Niezbyt szeroka, ale głęboka, sięga łokcia.
ŻEBRA: Długie i dobrze wysklepione, ani płaskie, ani beczkowate.
LINIA DOLNA: Brzuch umiarkowanie podciągnięty.
OGON: Prosty, przycięty, tam gdzie zabieg ten jest dozwolony, lub z natury
krótki, nie dłuższy niż 10 cm.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
ŁOPATKA: Długa, płaska i skośnie ustawiona. Szczyty łopatek dość blisko
siebie. Ramię, o długości mniej więcej takiej samej, jak łopatka, tworzy z nią kąt
bliski prostemu.
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i prostopadłe, mocne. Kościec mocny, na
przekroju raczej owalny, niż okrągły.
ŚRÓDRĘCZE: Średniej długości i tylko bardzo lekko nachylone. Piąte palce
można usunąć.
ŁAPA: Owalna, zwarta, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube i
sprężyste.
KOŃCZYNY TYLNE:
WYGLĄD OGÓLNY: Szerokość zadu taka sama, jak szerokość w łopatkach.
Kątowanie stawu biodrowego i kolanowego odpowiada kątowaniu stawu
barkowego; wszystkie kąty zbliżone są do prostego.
STAW KOLANOWY: Wyraźny.
STAW SKOKOWY: Umiarkowanie kątowany.
ŚRÓDSTOPIE: Krótkie, pionowo ustawione, równolegle do drugiego, bez
wilczych pazurów.
ŁAPA: Owalna, zwarta, z dobrze wysklepionymi palcami. Opuszki grube i
sprężyste.
RUCH: Swobodny, wydajny, nie zdradza wysiłku. Owczarek australijski
odznacza się dużą zwrotnością, a jednocześnie długim, posuwistym krokiem.
Przednie i tylne nogi poruszają się równolegle i prosto. W miarę zwiększania
prędkości łapy, zarówno przednie, jak tylne, stawiane są coraz bliżej linii
środkowej, ale grzbiet zawsze pozostaje prosty i równy. Pies musi być sprawny i
być w stanie w jednym momencie zmienić kierunek i tempo ruchu.
SZATA:
SIERŚĆ: Średnio twarda, prosta lub falista, średniej długości, dająca dobrą
ochronę przed niepogodą. Ilość podszerstka zmienia się w zależności od
klimatu. Na głowie, uszach, przedniej stronie przednich nóg i poniżej stawów
skokowych włos krótki i gładki. Na tylnej stronie przednich nóg niewielkie
frędzle, na udach – portki. Na szyi grzywa, wyraźniejsza u psów, niż u suk.
MAŚĆ: Niebieska marmurkowa, czarna, czekoladowa marmurkowa,
czekoladowa - z podpalaniem i białymi znaczeniami lub bez. Żadna maść nie
jest wyżej ceniona od innej. Przy białym kołnierzu nasady białych włosów nie
powinny znajdować się poza kłębem. Biel występować może na szyi, w postaci
pełnego lub częściowego kołnierza, na klatce piersiowej, nogach, kufie, jako
strzałka na głowie, na spodzie tułowia, skąd może sięgać na boki, ale nie wyżej
niż 10 cm powyżej poziomej linii, przeprowadzonej przez łokieć. Na głowie biel
nie powinna dominować, a oczy muszą być w pełni otoczone przez pigment i
kolor. Dla psów marmurkowych charakterystyczne jest, że ciemnieją z wiekiem.
WIELKOŚĆ: Najbardziej pożądany wzrost to 51-58 cm dla psów i 46-53 cm
dla suk, ale od idealnej wielkości ważniejsza jest klasa psa.
WADY: wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za
wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i
dobrostan psa.
WADY DUŻE:
Uszy stojące lub wiszące.
Nietypowa sierść.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :
Przodozgryz. Tyłozgryz większy niż 3 mm . Brak kontaktu miedzy
siekaczami, spowodowany zbyt krótkimi pierwszymi siekaczami nie może
być uznawany za wadę, jeśli poza tym zgryz jest prawidłowy. Zęby
połamane lub przypadkowo utracone nie są uznawane za wadę.
Białe łaty na tułowiu pomiędzy kłębem a ogonem lub między łokciem i
pośladkami , bez względu na maść psa.
Każdy pies, wykazujący poważne wady budowy lub zaburzenia charakteru,
powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. Samce mieć muszą dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne
w mosznie.
Źródło: www.ZKwP.pl
